jaarbilan

Dinsdag naar het ziekenhuis geweest voor m'n jaarbilan. De meeste onderzoeken waren dit jaar al gedaan met de screening, dus ik moest nog maar voor 2 dingen gaan. Gelukkig.
Longfunctie was algemeen gezien beter dat vorig jaar :) Maar een beetje slechter dan vorige keer. Maar niets om ons zorgen over te maken.
'k Loop al paar dagen niet goed, dus ook even dokter gezien. Ik wist wel dat er niet veel aan te doen was, maar ja. Laatste sputum inderdaad resistent tegen wat ik nu neem, maar dat wisselt heel de tijd, dus toch maar voort nemen. Voor de rest: meer rusten! "Hoe dan? Ik doe nu al niet. Ik ga al bijna niet naar de les ofzo" Antwoord: nog minder doen. Nou, dat had ik zelf ook wel kunnen vinden, maar komt toch beetje harder aan als je het te horen krijgt.

Ik moest toch nog maar es nadenken of ik me toch niet actief op de lijst zou laten zetten. (sta nu nog passief) Algemeen gezien ben ik wel ok, maar ik merk ook dat ik steeds minder kan. Dat krijg je dan als uitleg. Ja, ik weet het wel.

De momenten van me goed voelen wisselen zich af met me absoluut niet goed voelen en zelfs tot niets in staat zijn. Leg dat maar eens uit aan de mensen. En juist nu ik zoveel plannen gemaakt heb voor de volgende weekends. Ik weet niet eens of ik me dit weekend goed genoeg ga voelen...

Alvast geen opbeurend nieuws, maar ik voel me ook tot niet veel in staat nu. We zien wel ;)

Oh, enne,boodschap aan fem: Ik heb daarna in het ziekenhuis nog vanillepudding gegeten. Ze was niet lauw, maar koud, maar er lag wel een velletje op. Wou ik je even laten weten, je weet wel waar hè ;)

de cava-story

Je ken het vast wel. De mensen die "hey-hoe-is-het?" vaak in één woord uitspreken terwijl ze je haastig voorbij lopen.
Heb me steeds afgevraagd wat daar de bedoeling van zou zijn. De mogelijkheid 'beleefdheid' dringt zich op.
Willen ze een antwoord? Lang geleden al besloten dat dat wel niet het geval zal zijn, vermits ze meestal vlugger weg zijn dan dat de zin uitgesproken is :) Hoewel sommige toch nog eens achterom kijken.

Maar eigenlijk is zowiezo de vraag "hoe is het?" als iets raars. De meeste mensen stellen de vraag minstens een paar keer per dag zonder er bij stil te staan. Maar hoeveel van die mensen zijn ook werkelijk geïnteresseerd in het antwoord?
Het is al een kunst op zich om uit te vissen wie en antwoord wil, en welk dan nog het juiste is...

Sommige gaan alleen voor "goed". Omdat ze meestal niet weten wat te antwoorden in de andere gevallen. Als je "niet zo goed" of zelfs "slecht" antwoord, staan ze met hun mond vol tanden. Soms doen ze of ze het antwoord zelfs niet gehoord hebben, of proberen ze je zelfs van het tegendeel te overtuigen. "Maar, dit gaat toch goed? En dat toch ook? Wel dan."
De mensen uit de laatste categorie kunnen OF heel irritant OF heel grappig zijn.
Vast te wijten aan je eigen humeur die dag ;)

Sommige zijn wel bereid een "niet zo goed" als antwoord te krijgen, maar raken na de "hoe komt het?" meestal in de war.

Ook met de hoeveelheid "niet zo goed" 's moet men zuinig omspringen. Men wordt al vlug als pessimistisch of zelfs depressief gezien. (Maar dat is dan weer een heel ander verhaal, dat ik jullie nu zal besparen)

Sinds enkele maanden heb ik ondervonden dat de woordjes "cava" het best wel goed doen. Daaruit kan men vaak zelf afleiden wat men wil horen. Voor anderen ligt het dan weer aan de toon. Het beste is die zo neutraal mogelijk te houden. (neem het aan van de expert, haha)
Die woordjes komen toch bovenaan mijn lijstje.
Je moet het zelf maar eens uitproberen...

En last but not least... zijn er natuurlijk nog steeds die mensen die bereid zijn naar elk antwoord te luisteren. Zelfs naar de verdere uitleg ervan. Ze zijn zeldzaam, maar ze bestaan nog!


Waarom ik deze tekst schrijf? Voor de mensen die "hoe is het" zomaar hebben mee opgenomen in hun begroeting. Dat ze er even bij stilstaan...
Er schuilt vaak veel achter het antwoord, als men er even de tijd voor neemt.

Denk er gerust even over na.

Vitaya

Doodop, uitgeput, maar gelukkig. Zo kan je me op dit moment het best beschrijven.
De uitputting slaagt misschien het meest op m'n emotionele toestand, hoewel dat dan weer niet rijmt met het gelukkig zijn. Of, misschien ook wel. Hmmm, is het nadenken waard.
Hoe het juist zit vertel ik een andere keer. M'n bedje roept.

Nog even dit. Een tijdje geleden was er in koppen een reportage te zien over 2 meisjes met muco die voor een transplantatie kozen. Deze reportage wordt deze week op vitaya ook uitgezonden. Onder "medisch dossier: waar het hart van vol is". Wou het toch even laten weten, omdat sommige me lieten weten dat ze het te laat wisten, en niet hebben kunnen kijken.

Vitaya:
maandag: 01.15u
dinsdag: 00.10u
donderdag: 09.00u
vrijdag: 15.25u

(kijk even terug een paar posts geleden onder koppen, kan je lezen over wat het juist gaat)

Vertel een van deze dagen hoe het verder is, nu te moe...

terug thuis

Sinds gisteren terug thuis. Eindelijk! 'k Ben nog niet helemaal in orde, maar we komen er wel.
Gisteren nog naar de winkel geweest, want ja, straks naar m'n kotje, en we moeten eten hebben natuurlijk. Daarna thuis nog eten gemaakt, en tegen 9 uur was ik doodmoe. Goh, ik voel me oud worden :) Hoe kan ik hier nu deftig iets doen als ik steeds uitgeput ben. Zucht.

Morgen naar de les. 3 weken gemist. Het lukt me wel zeker, zolang ik mezelf dat voorhoud, komt het wel ik orde,...denk ik. De meeste vinden me naïef dat ik er nog in geloof, maar wat moet ik anders?
Ik wil het trouwens zo graag. Gewoon slagen in m'n eerste jaar. En daarna natuurlijk in m'n tweede ;) Ach, hoe vaak ik het ook gezegd heb: we zien wel...

Daarnet nog even wafels en brownies gemaakt. Uit een pakje. Veel lekkerder als het met echte ingrediënten is, maar ja, bij gebrek aan beter kon het pakje er ook wel mee door. Had zo een zin om even te "koken" . De brownies moeten nog afkoelen, dus daar valt nog niet veel op te zeggen. Behalve dat ze uit de over kwamen met grote bulten op. Oeps, was denk ik niet echt de bedoeling. Haha!
Enne, de wafels, tja, die smaakte naar niets. M'n zus heeft de meeste opgegeten, die eet toch alles :) "Omdat we het anders moeten wegsmijten" is dan de uitleg.
Voor school moet ze een dieet volgen, eens zien wat dat wordt. Ik ga nog lachen! Wat ze allemaal niet moet laten. Gelukkig zit ik door de week op kot, anders vermager ik binnen de kortste keren :)

Vanavond komt Bram nog naar m'n kot. Ben ik weer gelukkig! Nog zien dat ik er op tijd geraak ;) We hebben een deal gemaakt. Nou ja, eigenlijk ik, en hij leek er toch min of meer mee akkoord te gaan. Ik de massage, hij blijven slapen. En anders, er is nog plaats op m'n terrasje ;)
Eens zien of ie er zich aan houdt!

ziekenhuis

Ja, daar schrijf ik dan de vorige keer mooi hoe mijn plannen voor gent klaar lagen in mijn hoofd. Het bleef alleen bij 'in mijn hoofd'. Woensdag opgestaan en helemaal kapot na alleen nog maar te douchen, dus in namiddag toch maar naar dokter gebeld. En ja hoor. Sinds woensdagavond dus weer in ziekenhuis.
Ondertussen zijn we zondag, echt beter voel ik me nog niet, behalve de koorts die weg is, doet toch al iets. Nog steeds doodmoe, maar ja, we zien wel.

Ze hebben hier ondertussen internet en computers voor de muco's, dus heb ik tenminste nog beetje contact met 'buitenwereld'. :) En voor de rest heb ik natuurlijk nog steeds dvd's om me bezig te houden. Straks m'n ouders nog blut van die steeds te gaan huren ;)

Gisteren is Bram hier geweest. M'n dagje in de zevende hemel. Blij dat ik hem eindelijk terug gezien heb. Vrijdag waren we trouwens maandje samen. Hij heeft m'n verrassing nog te goed, en nee, ga ze lekker niet verklappen. Trouwens nog volop mee bezig :)

Daarstraks es op internet zitten kijken. Besloten dat als ik dan toch geen verre reizen kan maken, ik het maar op korte weekends hou. Ze hebben overal jeugdherbergs, dus kan het bnog goedkoop houden ook, haha. M'n eerste ' reisje' gaat naar amsterdam. Wie mee wil laat het me maar weten... We gaan er leuk boeltje van maken!

Nu nog even naar tv kijken en dan slapen. Is beetje mijn grootste bezigheid geworden :)

saai boeltje en verre reizen

Ja, saai wordt het hier wel een beetje. Beter voel ik me niet echt, slechter ook weer niet. Voel me niet goed genoeg om naar de les te gaan. Ga morgen wel terug naar gent. Maar voor een paar daagjes, maar is toch eens iets anders hè. Enne, zie ik Bram weer. Dan kan het toch niet beter hè ;) Hij fleurt me zowiezo al op als ie me belt :)

Zonnetje begint ook weer beetje te schijnen. Nu nog beetje warmer worden en het wordt al helemaal lente. Kan ik weer dromen over verre reizen, daar waar het lekker warm is. (ik droom nu ook hoor, hèhè) Goh, waar ik allemaal wel niet naartoe zou willen gaan. Maar nu gewoon even weg zou ook wel leuk zijn. Even nergens meer aan denken... Ja, ben weer in een rare bui.
Maar dat van die verre reizen, dromen mag hè...

2x anders

Vanavond op vtm: 2x anders. Even tekstje van de site geplukt:

"De 18-jarige Sarah uit het Limburgse Beverlo lijdt al vanaf haar derde levensjaar aan de ongeneeslijke ziekte mucovicidose. De dokters zijn er jaren in geslaagd om Sarahs aandoening onder controle te houden, tot ze enkele jaren geleden snel achteruit ging. Haar situatie is nu zo slecht dat ze constant afhankelijk is van extra zuurstof en dat een longtransplantie zich opdringt. Heel het gezin gaat hieronder gebukt, maar door hun hechte band slaan ze zich er moedig doorheen. Maar enkel twee nieuwe donorlongen kunnen Sarah de toekomst geven waar ze zo naar verlangt ... "

Ze vermoord me vast als ze weet dat ik het hier neergezet heb, dan maar hopen dat ze het niet te weten komt. En anders: het is om goed te doen hoor. Ik ben er om de mensen te informeren ;) Haha!
Sarah is trouwens een van de liefste mensen die ik ooit leren kennen heb. De eerste die ik alles zou toewensen wat ze maar wilt.
Benieuwd wat het gaat worden. 't Is maar om 22.15u, dus vrees dat ik het ga moeten opnemen, val nu al ver om van de slaap.

vandaag dus naar ziekenhuis geweest. Ze denken dat het iets viraals is (ben ik even gelukkig), nu maar hopen dat het vlug weer zoals tevoren gaat. En dat ik weer naar de les kan gaan. Als ik ooit slaag dit jaar mag dat een wonder heten. En als het niet betert moet ik es bellen (wat ze trouwens toch niet gelooft dat ik ga doen, en waar ze volledig gelijk in heeft). En als alles goed loopt moet ik pas de 20ste binnen voor een kuurtje.
Allemaal dus wel positief hè. (Behalve dat kuurtje, want daar heb ik geen zin in ;) )

Nu nog effe van drie daagjes rust genieten.

het verhaal van de komkommer

Vorige week vrijdag naar NUTZ gaan kijken. NUTZ is... tja, hetgene iedereen zou moeten gezien hebben, maar maar weinige gedaan hebben. Het was zo herkenbaar. Ze zeggen alles waar je ooit al eens over nagedacht hebt, en juist over die dingen waarover je denkt, ben ik nu de enige die hier zover nadenkt? Ben ik het niet te ver aan het zoeken. Maar blijkbaar niet... 't was prachtig, maar ja, is mijn bescheiden mening.
Na afloop hebben Kelly en ik nog even de inktvlekken bestudeert, waar zij de komkommer en een platgereden kikker in ziet, en waarvan ik me nog steeds afvraag hoe ze dat er van maakt. (Ik zie het nog steeds niet Kelly!)

Zaterdag was het koude en lange dag... en tegen dat ik eindelijk thuis was, voelde ik me al niet super.
Zondag dan maar ziek geweest. Ongeveer de hele dag in de zetel doorgebracht, meestal ik slapende toestand.
's Avonds toch maar met zuurstof gaan slapen. (Het moment waarop je beseft dat je het toch weer nodig hebt, ik wist dat het moeilijk ging zijn, maar zoooo)
Maandag wa ook niet super en voelde me grootste deel van de dag niet beter (dan heb je es 2 dagen vakantie), gelukkig was er dinsdag verbetering.
Vandaag moest ik eigenlijk terug naar de les, maar toch maar thuis gebleven. Ja, weer het zelfde verhaaltje van altijd. Zou ik, zou ik niet... wat is het beste... (en op welk vlak?)
Morgen moet ik weer naar het ziekenhuis, op controle. En dat ze me niet vragen hoe het komt dat ik weer slechter ben, want ik weet het niet!!!! Tja, ik dacht echt wel dat die mensen gestudeerd hadden om ons te vertellen hoe alles zit, maar blijkbaar is dit zo een of ander mysterie.

We zien wel hoe het morgen loopt. Voor de rest weinig te vertellen. Eigenlijk best wel saai, ziek zijn. (Alsof ik dat nog niet wist, hèhè)

Bram zit ondertussen een weekje in Oostenrijk, die is gaan skiën, en ja, ik mis hem :( Maar hij stond gisteren op mijn voice mail (ja, dat heb je als je geluid afstaat als hij zo lief is om te bellen) en het blijkt daar echt tof te zijn, dus ben superblij voor hem!
Maar ik hoop toch dat het vlug zondag is, en ik hem terug zie! :) (egoïstische ik, hihi)