what's going on...

Ben sinds vandaag weer terug thuis uit het ziekenhuis. Heb er zowat 12 daagjes gelegen. Ging woensdag op controle. Voelde me al even niet zo goed. Saturaties stonden niet zo goed, weer moe, buikpijn,... Dus ja... Het was nog maar 2 weken geleden dat ik er gelegen had, dus zag er toch wel wat tegen op. Maar ja, het bleek toch de juiste keuze te zijn.
Van m'n buikpijn had ik na een paar dagen geen last meer, maar wouden ze toch eens uitzoeken wat dat was. Bleek dat ik een bacterie in m'n darmen had (niet dat die buikpijn daarvan komt volgens mij) , komt blijkbaar voor als je lange tijd antibiotica krijgt.
Nou ja, vermits het gevaarlijk is voor de andere die er liggen werd ik in isolatie geplaatst. Ik tussen 4 muren, dat komt niet zo goed... gelukkig mocht ik m'n deur nog laten openstaan ;) (wat misschien niet helemaal klopt, stttt)
Voor mij het ergste (en daar zal iedereen die het ook al meemaakte me wel gelijk in geven;) ) was dat ik niet meer naar de wc's mocht. Krijg ik daar zo een fantastische wc-stoel. Wat een uitvinding, ahum :s We zijn nooit goeie vriendjes geworden, die stoel en ik!

Ook blijkt dat ik 3e op de wachtlijst voor mijn bloedgroep sta, maar 1e voor m'n grootte. Diegene voor me zijn blijkbaar groter. Kleine ik, hihi!
Wel, dat is even verschieten. Ik dacht echt dat ik nog even tijd had om aan het idee te wennen, maar nu komt het zo echt op me af.
Soms slaan de momenten van paniek toch even toe. Vooral als ik alleen ben, en dan begin je te denken natuurlijk... Doodsbang.
En iedere keer als die gsm gaat... hoe meer ik vraag om niet op m'n gsm te bellen, hoe meer ze het doen :)

Ik ben ondertussen wel begonnen aan m'n Italiaans. Het is wel leuk. Maar voor ik alles in m'n kopke krijg. De werkwoordsvormen enz...
Heb me al leren voorstellen, en iemand begroeten, en een zin leren negatief maken, en het alfabet geleerd. Ja, dat komt goed... :)

Het positieve aan het ziekenhuis... Ik zag Sarah terug. Spijtig genoeg niet zo lang, maar superblij dat ik haar nog eens zag. Bijna vergeten hoe het was om zo met iemand te kunnen praten ;)
Ja weet wel, iemand die weet waarover je het hebt. Niet zo een of andere buitenstaander die zegt: "ik snap het wel hoor" "ja, moest het met mij gebeuren" "ik kan het me wel inbeelden" .
Ik heb er lang over nagedacht, maar nee, je kan echt niet weten hoe we ons voelen zolang je het zelf niet meemaakt. Hoe erg iemand ook zijn best doet. Wat natuurlijk wel nog een verschil is met het proberen te begrijpen... maar voor die uitleg is het een beetje laat op de avond.

Sarah, bent echt super! enne, die plannen in de latere toekomst komen er zeker, en dan spreken we eens op ons gemakske af hè ;)

Donderdag ga ik binnen in het zeepreventorium. Ik weet nog niet voor hoelang. Ik ging normaal al eerder, maar ja, met m'n onverwacht ziekenhuisopname ertussen.
Of ik het zie zitten? Hebben ze me de laatste dagen zo vaak gevraagd? Ja en nee, we zien allemaal wel.
Voor al diegene die het al vroegen, hier het adres:

zeepreventorium
t.a.v. ikke natuurlijk
koninklijke baan 5
8420 De Haan

Morgen nog een lange dag. Moet nog naar paar dingen doen. En dan alles eerste nog uitpakken voor ik weer kan beginnen in te pakken, dus het wordt tijd dat ik naar m'n bedje trek. Zonder gepiep van een pomp deze nacht (want m'n infuuspomp kende er wat van), dat wordt een rustig nachtje! Slaapzacht lieve virtuele wereld van me!

de roos (Ann Christy)

De roos (Ann Christy)

Men zegt van liefde dat ze zacht is,
Als een lief en teder woord
Men zegt van liefde dat ze hard is
En zo vaak het geluk vermoordt
Men noemt haar hunker en verlangen
Men noemt haar redder in nood
Ik zeg dat liefde als een bloem is
Waarop de zon haar stralen strooit.

Ze is het hart, zo bang en breekbaar,
Zo wankel en zo broos
Ze is de droom, bang voor het ontwaken
Omdat ze dan de waarheid hoort.
Ze wacht op wie haar nu wil plukken
Op wie haar tranen steelt.
Zo bang om vroeg te sterven
Voor ze werkelijk heeft geleefd

En is de nacht zo koud en eenzaam
Duurt het wachten veel te lang
Denk dan maar dat geluk alleen is
Voor wie er hevig naar verlangt

Denk dan maar dat bittere winters
En dikke lagen sneeuw
Nog nooit hebben verhindert
Dat de roos hen overleeft.

Tja, veel hoef ik hier vast niet aan toe te voegen ;)

dat heet dan gelukkig zijn

Sinds gisteren uit het ziekenhuis. Dinsdag nog een longfunctie geblazen, en die was zeker beter dan toen ik binnenging! 'k Verdraag ook terug m'n sondevoeding, want dat is ook even een ramp geweest. Heb ze dan in ziekenhuis met pomp laten lopen, en ging beter. Maar ging het thuis terug zonder proberen, en de eerste nacht is dat alvast goed gegaan.
Ik heb ook weer periodes dat ik zonder m'n zuurstof kan, en dat maakt me volledig gelukig. Over 2 weken op controle en voor de rest zien we wel.

Ondertussen geniet ik van het zonnetje. Zo zalig, ik werd deze morgen ook wakker met de zon die op me scheen, heerlijk...
Alleen niet te lang buiten, daarvoor wordt het me iets te warm.
Ik heb ook sinds lang terug een rok aan, alleen... ik ben te dik :) Nooit gedacht dat ik dat nog ging zeggen. Maar ik ben te dik... voor in m'n rok te kunnen. Schandalig. Nou ja, ik moet toch eens gaan winkelen, kan ik dat ook direct op m'n lijstje zetten ;) En oh jeeh, ik moet dringend eens bruinen, hèhè!

Ik ben ondertussen echt begonnen met te leren voor m'n theorie van m'n rijexamen. Ben ongeveer halverwege m'n boekje. Amai, amai, wat je allemaal niet moet kennen ;) Maar denk dat ik eens een nieuw boekje moet kopen, want dit is eentje van 2jaar geleden, en klopt niet helemaal meer. Wel ja, als ik dan toch ga winkelen...

Oh, ik heb een sadistische kat. Ze zit in de tuin achter alles dat vliegt (insecten dan) daar speelt ze dan zolang mee tot die beestjes niet meer kunnen vliegen en dan laat ze ze langzaam wegkwijnen en gaat ze ondertussen op zoek naar haar volgende slachtoffer. Schandalig! Ik zal ze toch eens beter moeten opvoeden ;)

Ga nu nog even buiten zitten, en met m'n katje spelen (dan laat ze die arme beestjes tenminste even met rust)

zij die niets te melden hebben

Weinig nieuws te vertellen. Nog steeds in het ziekenhuis... woensdag misschien naar huis. 'k Heb dinsdag een longfunctie. Het zal tijd worden, want de dagen duren lang, en de verveling slaat toe...

Ondertussen eens aan het denken geweest met wat ik me hierna ga bezighouden. School wordt niets, misschien maar beter dat ik dat eens leer aanvaarden.
Ik ben eens gaan kijken bij de cursussen van bisvlaanderen wat je thuis kan doen. Hoewel talen me niet echt liggen heb ik toch een voorkeur voor spaans of italiaans. Al is het maar om me bezig te houden, er kan nog iets nuttig uit voortgroeien.
M'n eerste gedachte ging naar spaans... over heel de wereld gezien wordt er volgens mij meer spaans dan italiaans gesproken, dus misschien het nuttigst.
Maar langs de andere kant, ik hou van Italië, dus ik zie me eerder naar Italië trekken, dan naar Spanje. En dan kan het wel goed van pas komen.

Ik zie dit nog een ramp worden...maar ach, en wat dan nog...

Voor de rest ben ik verdacht vrolijk deze week. Behalve dinsdag,maar dat had dan alles te maken met Bram,... die daarna gelukkig net op tijd inzag dat ie me toch niet kon missen ;)
En dan, tja... zo iemand mag je niet laten gaan natuurlijk. Maar het heeft me enkele lange dagen bezorgd.

Ik heb net een mooie film gezien, maar ook wel triest. Autumn in New York. Ben nog een beetje in de stemming van de film, maar voor de rest ben ik gelukkig :)