life up here
Laatste keer dat ik schreef, zei ik nog dat ik naar dokter zou bellen. Die maandag dan ook wakker geworden, en het ging echt niet goed. Kon helemaal niet goed meer ademen. M'n zinnen zelfs niet eens in één keer uitspreken. Heb m'n moeder maar voor mij naar ziekenhuis laten bellen. Mochten in namiddag even gaan.
Tegen dan voelde ik me gelukkig al wat beter, kon al beter ademen, want moest direct longfunctie blazen.
Tot nu toe was dat me steeds gelukt zonder zuurstof tussen de verschillende oefeningen. Al daalde ik af en toe wel. Maar deze keer daalde ik net iets te veel. Dus maar even bijkomen met zuurstof tussendoor. Recupereer gelukkig steeds snel.
Bij laatste oefening (tegen de klep) daalde ik naar 75. Was me dat even verschieten. Met zuurstof was dat wel weer vlug in orde, maar toch... nog nooit zo erg gedaald. :s
Vroeg ze dus al aan me of ik m'n pyjama meehad, haha, ja, we wisten het toen wel hè.
Dan nog bij dokter binnen, even vertellen wat allemaal mis was. ja, usuall stuff. Kamertje regelen...
En hier ben ik dan maar weer... Om 13u zou ik in m'n eerste les hebben moeten zitten, nu zat ik in auto op weg naar ziekenhuis. Tja.
In m'n weekje dus maar uitgerust, antibiotica z'n werk laten doen, kiné gedaan. Begon me begin van deze week eindelijk beetje beter te voelen, maar nog niet super. Kwamen ze gisteren af dat ze in sputum zagen dat ze toch niet helemaal juiste antibiotica gaven, dat ze dus maar eentje gingen veranderen. En dan ook maar even langer blijven. Maar als alles nu goed loopt, ben ik hier maandag weg!!!
Heb ook sinds vandaag weer geen zuurstof meer overdag, dus alles loopt via plan ;) Alleen nog moe, maar wie weet aan wat dat ligt.
Voor de rest alles wel ok met me. Begint op sommige dagen echt wel door te dringen dat Sarah er niet meer is. En mis haar echt wel. Raar hoe vlug je aan iemand gehecht kan raken.
Ben niet naar begrafenis kunnen gaan, en heb daardoor gevoel dat net iets moeilijker wordt om afscheid te nemen. Maar ja, vind ik wel iets op zeker.
Is allemaal zo moeilijk,... wil helemaal geen afscheid nemen,... wil ook helemaal de waarheid niet zien.
Denk dat ik maar best eens stop, voor ik een internetdepressie veroorzaak :)
toedels, zwaai, zwaai, en dikke knuf voor m'n katje thuis! ;)
Tegen dan voelde ik me gelukkig al wat beter, kon al beter ademen, want moest direct longfunctie blazen.
Tot nu toe was dat me steeds gelukt zonder zuurstof tussen de verschillende oefeningen. Al daalde ik af en toe wel. Maar deze keer daalde ik net iets te veel. Dus maar even bijkomen met zuurstof tussendoor. Recupereer gelukkig steeds snel.
Bij laatste oefening (tegen de klep) daalde ik naar 75. Was me dat even verschieten. Met zuurstof was dat wel weer vlug in orde, maar toch... nog nooit zo erg gedaald. :s
Vroeg ze dus al aan me of ik m'n pyjama meehad, haha, ja, we wisten het toen wel hè.
Dan nog bij dokter binnen, even vertellen wat allemaal mis was. ja, usuall stuff. Kamertje regelen...
En hier ben ik dan maar weer... Om 13u zou ik in m'n eerste les hebben moeten zitten, nu zat ik in auto op weg naar ziekenhuis. Tja.
In m'n weekje dus maar uitgerust, antibiotica z'n werk laten doen, kiné gedaan. Begon me begin van deze week eindelijk beetje beter te voelen, maar nog niet super. Kwamen ze gisteren af dat ze in sputum zagen dat ze toch niet helemaal juiste antibiotica gaven, dat ze dus maar eentje gingen veranderen. En dan ook maar even langer blijven. Maar als alles nu goed loopt, ben ik hier maandag weg!!!
Heb ook sinds vandaag weer geen zuurstof meer overdag, dus alles loopt via plan ;) Alleen nog moe, maar wie weet aan wat dat ligt.
Voor de rest alles wel ok met me. Begint op sommige dagen echt wel door te dringen dat Sarah er niet meer is. En mis haar echt wel. Raar hoe vlug je aan iemand gehecht kan raken.
Ben niet naar begrafenis kunnen gaan, en heb daardoor gevoel dat net iets moeilijker wordt om afscheid te nemen. Maar ja, vind ik wel iets op zeker.
Is allemaal zo moeilijk,... wil helemaal geen afscheid nemen,... wil ook helemaal de waarheid niet zien.
Denk dat ik maar best eens stop, voor ik een internetdepressie veroorzaak :)
toedels, zwaai, zwaai, en dikke knuf voor m'n katje thuis! ;)
posted by freaky_veertje | 8:31 p.m.
4 Comments:
hey meisje,
ik hoop dat je maandag naar huis mag....
Afscheid nemen gaat altijd moeilijk blijven...
als je wil praten, je weet me te vinden he!!!
al zal ik helaas niet zoveel kunnen doen om de pijn weg te nemen... hoe graag ik ook zou willen
veel sterkte!!
dikke knuffel!
xx
Kelly
hey veer,
i know, heb alweer tijdje niets van me meer laten horen...(wil niet zeggen dat ik niet meer aan je denk ;-) )
Wist ook niet goed hoe ik moest reageren op het overlijden van sarah. Ik heb je dus maar een beetje tot rust laten komen. Als je weer aan de beterhand bent, zou ik graag nog eens weggaan met je, en wat lol tappen in gent (of aalst) :)
Ik vind je een echt schatje en je mag je niet laten ontmoedigen door zulke berichten, hoe pijnlijk ze ook soms zijn...
Geef jezelf ook wat tijd om het te verwerken...als je wil mag je ook je hartje komen luchten bij me.
groetjes en veel beterschap!
Bram
Hey Veertje!
Allereerst wil ik je hartstikke veel sterkte wensen, met alles in het algemeen en natuurlijk met het overlijden van je vriendin Sarah!
Nou, wát een verrassing inderdaad :). Ik ben net aangekomen in Nijmegen op mijn kamertje en heb ik post van jou, vond het echt super, heb met m'n jas aan je briefje zitten lezen :)! Je zult wel gauw antwoord krijgen, als je me tenminste je adres in Gent opnieuw wilt doormailen, want ik kan het niet ontcijferen wat er achter op de envelop staat (sorry ;)!!
In de tussentijd nogmaals heel veel sterkte!
Een dikke warme (ik vind het maar koud worden namelijk ;) knuffel,
Audrey.
Dank je, gaat zeker lukken in Barcelona!
Sorry, stond even af te wassen en had niet gezien dat je wegging. Jij goede reis naar huis en geniet van je nieuwe kamer!
Bob
Een reactie posten
<< Home