life's unfair

Weer een tijdje niet geschreven...
Heel druk gehad. Ondertussen is m'n studio geschilderd geraakt. 't Is geel geworden. Heb heel lang in de winkel staan twijfelen. Wist al dat ik geel wou, maar jee wat zijn er veel verschillende soorten in. En ik kon maar niet kiezen...
Blij dat dat roze weg is, ... maar nu vind ik het toch net iets tè geel. :) Ja, dat heb je dan met mij.
Komt allemaal wel goed eens alles erin staat.
Ging dus normaal dit weekend dan alles verhuizen, en dan was ik er klaar voor! (dacht ik)

Vorige week ook nog naar studietrajectbegeleider van unief geweest. (ja, zo noemen ze dat zo mooi) Besloten dat ik deeltijds ga doen. Dan doe ik 3 vakken in eerste semester, en drie in tweede; en volgend jaar de zes die ik nu niet gedaan heb. Als je je jaar deeltijds doet beslist unief welke vakken in eerste en welke vakken in tweede semester vallen.
Kon ook kiezen voor GIT, en dan mocht ik zelf vakken kiezen, of zelfs minder.
Maar vind drie vakken wel te doen. En het zijn er die ik wel zie zitten, dus toch maar voor deeltijds gekozen. (Volg je nog, haha)
Moet dan nog brief naar rector sturen, voor bijzonder statuut voor studenten aan te vragen. En daar moet uiteraard een medisch attest bij, haha, wat had je dan gedacht...
En dan nog inschrijven enz... ja, komt allemaal in orde...

Was het niet dat m'n lichaam het zo paar dagen geleden voor bekeken hield. Voelde me al tijdje iets minder, maar nu is het rampzalig.
De saturatie zakt (tot 83 verdomme) en de koorts die stijgt. (kwestie van in evenwicht te blijven)
Bah, en slaap dan nog vreselijk slecht. Morgen dus misschien toch maar even naar de dokter bellen...
Ja, diezelfde morgen als waarop ik normaal naar m'n eerste les zou gaan... What can I say!

Life is unfair, it's a statement. Eentje die ik niet vaak gebruik, maar dit weekend kwam het er spontaan uit. Zaterdagavond kreeg ik bericht dat Sarah vrijdagnacht gestorven is.
Ze is begin juli getransplanteerd, alles leek goed te gaan de eerste maand. En dan is het ergens fout gelopen. Wat ik dus al langer vreesde maar nooit wou denken... is nu gebeurt.
Ik voel me leeg, verloren... en ik kan nu geen woorden vinden.
Life is unfair... iemand die zo erg geloofde in haar transplantatie, die er vol goede moed tegenaankeek. Die vol dromen zat, klaar om ze waar te maken.
Iemand die zoveel liefde schonk...
Lieve meid, ik mis je... dit kan toch niet...