there we are again

Vorige keer al gemeld dat het minder ging. Na het weekend toch maar naar dokter geweest. Bloed bleek toch niet goed te zijn. Baxter maar gestart. Steeds hetzelfde liedje. Maar we zijn erdoor! Dit weekend dus eindelijk weer eens thuis, en dan starten we aan het laatste weekje aan zee.

Ondertussen besloten dat ik binnen paar weekjes ook maar weer aan m'n studies begin. Maar niet alles tegelijk. Bleek vorig jaar ook niet goed te komen. Misschien dan nu maar paar vakken, we zien wel, allemaal nog beetje uitzoeken wat mogelijk is.
Daarnet ook even gekeken of ik geen kot vond dichter bij unief. Moet ik niet steeds op en af. Scheelt ook wel wat, denk ik. Spijtig genoeg is er niet zoveel in de buurt te vinden (of ik stel misschien te grote eisen, haha). Heb nu twee dingen gevonden, mailtje gestuurd om te zien of ze nog vrij zijn. Nu wachten maar.

Het terug beginnen met m'n studies is beetje met dubbel gevoel. Langs de ene kant ben ik natuurlijk wel weer bezig (nuttig) en kan ik alle kleine beetjes gebruiken voor als ik voortstudeer. Maar langs de andere kant is er de grote twijfel...
Stel dat het ook deze keer "fout" loopt. Zelfs met minder te doen. De beslissing om één keer m'n studie "op te geven" was al zwaar genoeg. Ik zie het me niet nog eens zeggen.
Tja, ik dat opzicht zullen we maar positief denken zeker. Ik kan het maar proberen... :)

Qua gezondheid en al dan niet beslissen over transplantatie ben ik m'n eigen demonen in m'n hoofd nog aan het geselen ;)
Bedankt aan diegene die er mijn tijd voor geven, en me willen steunen ongeacht m'n beslissing. Blij dat er ook nog zo'n mensen zijn. :)

Geen wereldschokkend nieuws meer voor de rest ;) En ook de kleine haperingen in m'n hoofd zal ik jullie besparen. tot vlug!