ik beken...ik ben verslaafd

Ik beken... ik ben verslaafd.

Aan snoepjes. In alles soorten en vormen en smaken; snoepjes met papiertje, snoepjes zonder; lolly's met één kleurtje, lolly's met een tekening. Maar helemaal verzot ben ik op zuurtjes.

Toegegeven, dit keert terug tot in m'n kindertijd. Wat moest het eerlijk zijn om groot te zijn, veel geld te hebben en helemaal alleen naar een snoepjeswinkel te gaan. Om daar dan zo een grappig puntzakje te vullen met al wat jij lekker vond. En dan bond de mevrouw van de winkel er kleurrijke lintjes rond (die je nadien weer moest openprutsen) , en je moest helemaal niets delen met je zus.
Toen ik dus de eerste keer helemaal alleen mocht gaan winkelen, was dat een van de eerste dingen die ik kocht. In kruidvat, zonder kleurrijke lintjes, maar wel in een puntzakje.
Ik ging ook iedere week braaf mee naar de beenhouwer, want tenslotte toen mama betaald had, mochten wij een snoepje kiezen.
Toen we met onze grootouders naar een andere beenhouwer gingen, kregen we een stukje vlees. Toen heb ik besloten dat onze beenhouwer veel beter was :)

Toen ik enkele jaren geleden de slogan van haribo hoorde was ik helemaal gelukkig.
"Haribo maakt kinderen blij. Ouderen horen ook daarbij"
Eindelijk mensen die wisten dat je van snoep gelukkig kon worden. Wat een erkenning!

Ik geef het toe... ik ben verslaafd. En wat dan nog, ik ben gelukkig!