crazy me starts blogging!!!

Dus, weer zoiets in mijn hoofd gekregen... Vanaf nu vind je me hier terug.
En ja, vinden zal je me... misschien zelfs beter begrijpen... daar zijn woorden voor.

Crazy me staat gelijk aan ikke, Veerle dus. 19 jaar, in de week kan je me wel es in Gent vinden, vermits ik daar een studiootje huur. :) Ik zit in m'n 1e jaar psychologie aan de unief, en dat gaat zo met vallen en opstaan, zoals je verder wel zal lezen.

De laatste jaren wordt mijn leventje een beetje door elkaar gesmeten. Ik heb muco (CF) en blijkbaar heeft m'n lichaam besloten mij dat maar eens duidelijk te maken. Rond april kwamen de woorden transplantatie ter sprake... en dan denk je, en dan denk je... en ja, dat is wat ik doe, denken...
Het heeft tot begin december geduurd voor ik naar erasmus ging (Brussel). Daar heb ik mijn onderzoeken gedaan. Daar ben ik "goed" en "slecht" genoeg bevonden om op de lijst te komen. Alleen is mijn hoofd het daar nog niet helemaal mee eens. Met het idee "lijst" wel, maar met het idee transplantatie nog niet. Dus houden ze me in erasmus nog passief. Ik schuif wel op, maar ik word nog niet opgeroepen.
Een wachtlijst van langer dan een jaar... tja, het heeft zo zijn voor-en zijn nadelen.

Ondertussen probeer ik mijn leven een beetje verder te leven. Hoewel ik moet zeggen dat dat heel moeilijk wordt. Naar de les gaan is op dit moment een beetje een hel. De blok komt eraan. 'k Heb experimenten te weinig gedaan, m'n observaties zijn uitgesteld... Maar de wereld wilt dat ik meedraai.
Even stiekem tussen ons: af en toe denk ik aan het opgeven van mijn studie. Alleen, doe ik het nog veel te graag. En wat moet ik dan een hele tijd. Maar ja, wat moet ik nu een hele tijd.
Waarom zit er geen handleiding bij mijn leven???

m'n sociaal leven draait op een laag pitje... blijkbaar ligt het begrip bij studenten nogal laag. Misschien kan ik hun dat wel niet kwalijk nemen. hoe leuk is het om steeds te moeten vertellen wat ik gemist heb, om steeds af gebeld te worden omdat ik ziek ben, om steeds rekening ermee te moeten houden... Tja, begrijpen doe ik het soms wel. Nu alleen nog wachten op het wederzijds begrip...

Af en toe denk ik dat ik het me allemaal inbeeld, of vraag ik me af, waarom heel de wereld lijkt door te gaan, en ik stil blijf staan.
Daarom schrijf ik vanaf nu, hier staat de wereld even stil. Of tolt hij juist op miljoenen snelheid voort, in mijn hoofd...